Το νορμάλ μετά την υπερηχητική εμφάνιση χθες του Ολυμπιακού και το προσωπικό σόου του Κέβιν Μιραλάς θα ήταν προφανώς να σταθώ στον Βέλγο. Μετά το χθεσινό καρέ γκολ έφτασε τα 18 και πάει φουλ για πρώτος σκόρερ. Ασφαλώς ο Μιραλάς δικαιώνει τον Βαγγέλη Μαρινάκη που πλήρωσε τη Σεντ Ετιέν για να τον αγοράσει μετά τον περσινό δανεισμό του. Δεν βρίσκει κανείς καθημερινά παίκτη που να μετράει 32 γκολ σε 49 συμμετοχές στο πρωτάθλημα. Δεν θα ασχοληθώ, όμως, με τον Μιραλάς. Όχι γιατί δεν τον θεωρώ καλό παίκτη και σημαντικό σκόρερ. Απλά γιατί κρίνω ότι δεν είχε μεγάλη συμμετοχή στη φετινή κατάκτηση του τίτλου αλλά και στην ευρωπαϊκή διαδρομή του Ολυμπιακού. Θα το στοιχειοθετήσω για να κάνουμε και κουβέντα μέσα από τις πιθανές διαφωνίες.

Με καλή διάθεση λέω ότι ο Μιραλάς έδωσε 13 πόντους φέτος στον Ολυμπιακό με τα γκολ του. Ας θυμηθούμε. Γκολ με την ΑΕΚ στο εκτός έδρας 1-1 (1 β.), χατ τρικ με τον Λεβαδειακό στο εκτός 0-4 (3 β.), δύο με τον Λεβαδειακό στο εντός 3-1 (3 β.), το δεύτερο γκολ που «κλείδωσε» τη νίκη στην Τούμπα επί του ΠΑΟΚ με 2-0 (3 β.), το χθεσινό καρέ (3β.). Αν θέλουμε να το τραβήξουμε από τα μαλλιά βάζουμε και το γκολ του επί της ΑΕΚ στο «Καραϊσκάκης» για το 2-0. Τα υπόλοιπα γκολ του είναι συμπληρωματικά. Στην Ευρώπη; Μηδέν, ζερό, νάδα! Τυχαίο; Πάμε πέρυσι. Με καλή διάθεση γράφω ότι ο Μιραλάς χάρισε 13 βαθμούς στα ματς του «Καραϊσκάκης» με Ολυμπιακό Βόλου (δύο γκολ στο 3-1), με ΠΑΟΚ (δύο γκολ στο 3-0), με Ατρόμητο (γκολ στο 2-1), με Παναθηναϊκό (γκολ στο 2-1, αν και όχι το νικητήριο) και εκτός έδρας στη Νέα Σμύρνη στο 1-1 με τον Πανιώνιο. Κύπελλο και Ευρώπη μηδέν. Να γράψω και κάτι άλλο; Φέτος έχει βάλει 11 από τα 18 γκολ στο «Καραϊσκάκης», πέρυσι 11 στα 14!

Γιατί κερδίζει το χειροκρότημα και σε κάθε περίπτωση την εύνοια έναντι του έτερου επιθετικού της ομάδας Ράφικ Τζιμπούρ; Για μένα αδιανόητο. Ο Αλγερινός σε 14 μήνες στον Ολυμπιακό έχει 17 γκολ σε 28 συμμετοχές στο πρωτάθλημα. Φέτος έχει χαρίσει τις νίκες με Ξάνθη (2-1), ΠΑΟΚ (2-1), Πανιώνιο εκτός (δύο γκολ στο 0-3), έδωσε την ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό (1-1) και βάλτε του από μισό στις νίκες με Παναιτωλικό, ΠΑΣ που έκανε το τελικό 2-0 και στα δύο. Στην Ευρώπη; Τρία γκολ – «χρυσάφι». Με Ντόρτμουντ το 2-1, με Άρσεναλ το 1-0, με Ρουμπίν το μοναδικό γκολ. Όλα στο «Καραϊσκάκης». Και έχει παίξει περίπου 500 αγωνιστικά λεπτά λιγότερα στην Ελλάδα! Ακόμα και πέρυσι που πρόλαβε τρεις μήνες στον Ολυμπιακό, κατάφερε να δώσει νίκες στα κρισιμότερα ματς με Άρη στο «Κλεάνθης Βικελίδης» και Παναθηναϊκό στο «Καραϊσκάκης». Επίσης έβαλε δύο γκολ στο 6-0 επί της ΑΕΚ.

Θα το αφήσω στην κρίση του καθενός, αν και για μένα δεν υφίσταται σύγκριση προσφοράς. Και μην πει κανείς για τις ασίστ γιατί μετά θα αρχίσω να μιλάω για τον Αριέλ Ιμπαγάσα που έχει επτά και είναι ο πρώτος στη σχετική κατηγορία σε όλο το πρωτάθλημα ή τον Τζαμέλ Αμπντούν που έχει τέσσερις και μαζί τα δύο κρισιμότερα γκολ της σεζόν στην Τούμπα επί του ΠΑΟΚ και στο ΟΑΚΑ επί του Παναθηναϊκού. Δηλαδή ο «Ίμπα» πόσο πρέπει να αποθεώνεται αφού με την παρουσία του ο Ολυμπιακός ήταν πάντα καλύτερος; Ή ο Αμπντούν του δεύτερου γύρου τι χειροκρότημα πρέπει να κερδίσει;

Για να είμαι σαφής στην οικονομία του πρωταθλήματος ο πιο σταθερός παίκτης του Ολυμπιακού ήταν ο Γιάννης Μανιάτης. Επειδή πρέπει να παραδεχόμαστε τα λάθη μας, δεν διστάζω να σας αποκαλύψω ότι όταν τον απέκτησαν οι Ερυθρόλευκοι έλεγα σε φίλους και συναδέλφους ότι θα γυαλίζει τα παπούτσια του Τοροσίδη. Τελικά ο Βαλβέρδε… αντέγραψε τον Άκη Μάντζιο, έβαλε τον Μανιάτη αμυντικό χαφ και τον καθιέρωσε από τα τέλη Νοεμβρίου και μετά (το ματς στη Μασσαλία ήταν καθοριστικό για την κρίση του Βάσκου τεχνικού). Αξίζει θέση βασικού όχι μόνο στον Ολυμπιακό αλλά και στην Εθνική ομάδα. Αξίζει αποθέωση από τον κόσμο και τη διοίκηση των Ερυθρολεύκων.

http://matigarrida.gr/2012/03/26/lathos-paikti-apothewnoun-ston-olympiako/