Ποδόσφαιρο τελευταίας τεχνολογίας

Για την επική νίκη του Ολυμπιακού στους -13 βαθμούς του “Λουζνίκι” επί της Ρούμπιν Καζάν την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου θα έπρεπε να γράψω μίαερωτική ιστορία με άγριο σεξ, βρωμόλογα και σκισμένα εσώρουχα.
H ιστορία θα αφορούσε έναν“περπατημένο” έφηβο, μία"τούμπανο" εύπορη Ρωσίδα και την κατάληξη που είχε το ένα από τα δυο προσυμφωνημένα ραντεβού τους.

Η αρχή αυτής της ερωτικής ιστορίας θα μπορούσε να είναι κάπως έτσι...

Αυτή είναι η πιο κρύα ημέρα του χειμώνα, είπε η εύπορη , τούμπανο Ρωσίδα καθώς έβλεπε τον έφηβο να πλησιάζει με περπατησιά αλήτικη και βλέμμα διαυγές για τις προθέσεις του.

Και να τελειώνει κάπως έτσι....

Αυτός φεύγοντας της λέει ψιθυριστά....

Αυτό δεν ήταν τίποτα κούκλα, να δεις τι θα σου κάνω κάτω στον Πειραιά την επόμενη και τελευταία μας φορά.

Αλλά καλύτερα να αφήσουμε τις ερωτικές ιστορίες στους Βαλεντίνους και να δούμε μαζί τηνπραγματικότητα για αυτή την ομάδα του Ολυμπιακού.

Ο Θρύλος έχει βάλει πλώρη για τον τελικό του Europa, του κυπέλλου Ελλάδας και φυσικά για την απόλυτη ποδοσφαιρική ανατροπή στο πρωτάθλημα.

Και ρωτώ...

Μήπως είναι αυτή η ομάδα του Ολυμπιακού η καλύτερη όλων των εποχών;
Και αν αυτό είναι πολλή "βαρύ" για να το πει κανείς από τώρα, ξαναρωτώ.
Μήπως η Ολυμπιακάρα του Βαλβέρδε είναι η καλύτερη ομάδα που έχουμε ζήσει εμείς οι νεότεροι Ολυμπιακοί;
Εγώ πάντως αυτά που έχω δει εφέτος από την ομάδα δε θυμάμαι να έχουν ξαναγίνει από τον Ολυμπιακό.
Δε μιλάω για αποτελέσματα, μόνο, αλλά κυρίως για τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας σε πολλά και δύσκολα παιχνίδια.
Ο Ολυμπιακός του Βαλβέρδε είναι μέσα στο κλαμπ με τις λιγοστές ομάδες που παίζουν ποδόσφαιρο τελευταίας τεχνολογίας.
Ασφυκτικό πρέσινγκ στον αντίπαλο, άψογη κυκλοφορία της μπάλας, ανάπτυξη από τα άκρα, παιχνίδι από το κέντρο με κάθετες μπαλιές, δημιουργία πολλών φάσεων στην αντίπαλη εστία και πολλά γκολ.
Σε όλα τα παιχνίδια ,ανεξαρτήτως αντιπάλου και συνθηκών, ο Ολυμπιακός παίζει όπως αυτός θέλει και κερδίζει ,παίζοντας εντυπωσιακό ποδόσφαιρο.

Εμένα αυτή είναι η άποψή μου και την αραδιάζω άφοβα.

Όπως ακριβώς είμαστε τυχεροί που ζούμε στην εποχή της Μπαρτσελόνα και του Μέσι άλλο τόσο τυχεροί είμαστε, οι Ολυμπιακοί, που ζούμε στην εποχή της ομαδάρας του Βαλβέρδε.

Γιατί και στο παρελθόν είχαμε ομαδάρες αλλά στους περισσότερους απο εμάς έλειπε το κάτι παραπάνωπου απαιτείται για να κάνεις την υπέρβαση.
Μη μου πείτε πως δε θέλατε η ομάδα να έχει έναν προπονητή από προηγμένη ποδοσφαιρική σχολήπου θα έμενε μερικά χρονάκια για να δουλέψει όπως πρέπει και θα είχε στη διάθεσή του ένα πλήρες ρόστερ με δύο ισάξιες ενδεκάδες ;

Όλοι αυτό θέλαμε αλλά ξέραμε πως είναι δύσκολο, σχεδόν ακατόρθωτο να συμβεί όχι μόνο στον Ολυμπιακό αλλά σε κάθε... ελληνική ομάδα.

Ευτυχώς που το ίδιο ήθελε και αυτός ο... Μαρινάκης, αυτός που δυσφημούσε το αψεγάδιαστο κύρος του Ελληνικού ποδοσφαίρου μέχρι πρόσφατα. blink

Το πίστεψε, έφερε το Βαλβέρδε και τον έχρισε απόλυτο άρχων της ομάδας, "σπρώχνοντας" ταυτόχρονα μερικές δεκάδες εκατομμυρίων ευρώ.

Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός άρχισε να θυμίζει αυτόν των... ονείρων μας!

Εδώ κάπου μπαίνει και το... αύριο του Ολυμπιακού, ανεξαρτήτως της έκβασης που θα έχει η φετινή σεζόν.

Γιατί αν φέτος βλέπουμε τέτοια μπάλα από την ομάδα, τι θα γίνει του χρόνου ή σε δυο χρόνια που οι ποδοσφαιριστές θα έχουν αφομιώσει καλύτερα, εξικοιωθεί περισσότερο και εξελίξει αυτόν τον τρόπο παιχνιδιού;

Το σίγουρο είναι πως ο Μαρινάκης σε κάθε ευκαιρία προσπαθεί να πάρει την υπογραφή του Βαλβέρδε για ένα νέο διετές, τριετές κ.ο.κ συμβόλαιο και να τον δέσει στο λιμάνι.

Ο Βαλβέρδε έχει το γνωστό θέμα με την οικογένειά του και σίγουρα θα ήθελε να δουλέψει σε κάποιον κορυφαίο ευρωπαϊκό σύλλογο αλλά ξέρει πως ο πιο σίγουρος τρόπος για να τον αφήσει ήσυχο ο Μαρινάκης, είναι να πάει τον Ολυμπιακό στον τελικό του Europa!

Αν βέβαια το επιτρέπει και ο κύριος Υπουργός...