Η αποδοχη μιας πραγματικοτητας
ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ
Χιλιάδες λέξεις θα γραφτούν για τον ιστορικό θρίαμβο του Ολυμπιακού. Δικαίως φυσικά. Λέξεις που θα προσπαθούν να περιγράψουν το τεράστιο μέγεθος της επιτυχίας, την μεγάλη έκπληξη τη …νιοστή υπέρβαση και τα σχετικά. Μάταια…
Δεν περιγράφεται εύκολα τέτοιο κατόρθωμα. Δεν εξηγείται με τίποτα, αν δεν «ισοπεδωθούν» όλα τα δεδομένα που νομίζαμε ότι ισχύουν γι’ αυτή την ομάδα. «Δεν υπάρχουν θαύματα στον αθλητισμό», γράφαμε χθες και μάλλον κάπου εκεί βρίσκεται το όλο νόημα. Διότι ο Ολυμπιακός δεν είναι αυτό που πιστεύαμε εμείς και προφανώς οι αντίπαλοί του.
Ποια είναι, αλήθεια, τα κριτήρια για να αξιολογήσουμε κάτι; Ποιος τα καθορίζει, πέρα από τα μάτια μας; Γιατί τελικά κάτι οφθαλμοφανές είναι τόσο δύσκολο να το δούμε; Στερεότυπα; Ίσως. Άγνοια; Μπορεί; Επιφυλακτικότητα; Κι αυτό «παίζει». Αν κάποιος έλεγε το καλοκαίρι ότι οι ερυθρόλευκοι θα έριχναν την αυλαία της φετινής ευρωλίγκας, πιθανότατα θα ήταν τώρα δεμένος χειροπόδαρα στο Δαφνί. Μα γιατί έπρεπε να έχει προβλεφθεί η συγκεκριμένη εξέλιξη; Το θέμα δεν είναι να βλέπεις οράματα, αλλά να είσαι σε θέση να αντικρίζεις την πραγματικότητα. Και να την αποδέχεσαι.
Ο Ολυμπιακός είναι μια καταπληκτική ομάδα που δεν υστερεί σχεδόν πουθενά. Όχι γιατί διαθέτει τους καλύτερους παίκτες και τον καλύτερο προπονητή, αλλά γιατί ΜΠΟΡΕΙ, εδώ και κάποιους μήνες, να παίζει το μπάσκετ που θέλει. Γιατί ΜΠΟΡΕΙ να μεταφέρει με ακρίβεια στο παρκέ τα σχέδια από τα πινακάκια του Ίβκοβιτς. Γιατί ΞΕΡΕΙ να προτάσσει τις αρετές του και να καλύπτει τις αδυναμίες του. Γιατί ο δέκατος και ο δωδέκατος παίκτης του είναι το ίδιο χρήσιμοι με τον πρώτο.
Αν πχ ο Άντιτς δεν ανταποκριθεί σε αυτό που του έχει ανατεθεί, τότε θα πρέπει να παίξει περισσότερο ο Πρίντεζης. Αν ο Πρίντεζης παίξει περισσότερο, τότε δεν θα είναι όσο φρέσκος είχε υπολογιστεί να είναι σε συγκεκριμένα σημεία του αγώνα. Αν ο Πρίντεζης δεν είναι όσο φρέσκος έπρεπε να είναι σε συγκεκριμένα σημεία του αγώνα, τότε θα πρέπει ο Ίβκοβιτς να αλλάξει το σχέδιό του και να φορτώσει με έξτρα ευθύνες τον Ντόρσεϊ. Αν ο Ντόρσεϊ φορτωθεί με έξτρα ευθύνες, θα καταπονηθεί πιο πολύ από το κανονικό και δεν θα μπορέσει να δώσει καλά σκριν στον Σπανούλη. Αν ο Σπανούλης δεν πάρει τα σκριν ακριβώς όπως και όταν πρέπει, θα χάσει την δυνατότητα να περάσει στο πρώτο βήμα τον αντίπαλό του και η άμυνα θα προλάβει να προσαρμοστεί πάνω του.
Όλα αυτά τα εντελώς συμπτωματικά παραδείγματα μαρτυρούν το γιατί ο Ολυμπιακός δεν έκανε καμία απολύτως έκπληξη. Ούτε απέναντι στην Μπαρτσελόνα, ούτε απέναντι στη Σιένα. Τις «πάτησε» και μάλιστα εύκολα για τέτοιο επίπεδο… Και το έκανε επειδή είναι καλύτερος ως σύνολο, δεν αφήνει τίποτα στην τύχη και αποδεικνύεται 100% συνεπής με τον εαυτό του. Θέλετε να το πείτε, χημεία, σωστή κατανομή ρόλων ή ομοιογένεια, μέσα θα είστε. Δεν θα κολλήσουμε στις λέξεις, η ουσία μετράει.
Ακόμη κι αν το τελικό σκορ ήταν αντίστροφο, τα ίδια θα έπρεπε να γραφτούν. Διότι όλα τα παραπάνω, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι φτάνουν για σου χαρίσουν τη νίκη. Θα σου εξασφαλίσουν, όμως, την αποδοχή, το σεβασμό και την όρεξη για πιο σκληρή δουλειά. Κι αν όσα, με συνέπεια ελβετικού ρολογιού, κάνει πλέον στο παρκέ ο Ολυμπιακός, δεν φτάνουν για να λυγίσουν την ΤΣΣΚΑ; Ε, τι να κάνουμε; Πάντα μπορεί να υπάρχει κάποιος καλύτερος αντίπαλος. Το θέμα είναι να μην υπάρχει κάποιος… καλύτερος εαυτός σου, που για κάποιο λόγο δεν εμφανίζεται…
Posted by Blue 10 Fans
on 5:50 π.μ..
Filed under