Δεν χαριζουμε ουτε... κοκαλακι
Παναγιωτης Γκαραγκανης
Μία σεζόν με πολύ δυνατά συναισθήματα ολοκληρώθηκε τη νύχτα της 28ης Απριλίου, με απόλυτη επιτυχία για τον αυτοκράτορα του ελληνικού ποδοσφαίρου. 39 Πρωταθλήματα είναι αυτά. 25 Κύπελλα είναι αυτά. 15 νταμπλ είναι αυτά. Σε 87 χρόνια ιστορίας. Μέγας είσαι Θρύλε μου και θαυμαστά τα έργα σου...
Δεν χαρίζουμε τίποτα σε κανένα. Δεν αφήνουμε τίποτα για κανένα. Ούτε... κοκαλάκι! Ο Ολυμπιακός είναι με διαφορά η καλύτερη και ποιοτικότερη ελληνική ομάδα. Πρέπει, όμως, να επιβεβαιώνει και να δικαιώνει τον χαρακτηρισμό αυτό σε κάθε ευκαιρία.
Έστω και στο 119', έτσι για να είναι και πιο ωραία η κατάκτηση του τροπαίου (όπως είπε ο Μιραλάς!), ο Ολυμπιακός κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας και μαζί το νταμπλ για τη σεζόν 2011/12. Το αγαπημένο παιδί του Ερνέστο Βαλβέρδε, ο Νταβίντ Φουστέρ, έμελλε να βάλει την υπογραφή του στο τελευταίο παιχνίδι του "Τσινγκούρι" στην τεχνική ηγεσία της πειραϊκής ομάδας, με μία εκπληκτική κεφαλιά έπειτα από μία επίσης εξαίσια σέντρα του Τοροσίδη από τα δεξιά. Τη φετινή ποδοσφαιρική χρονιά, ο Φουστέρ ήταν εκεί που έπρεπε, πετυχαίνοντας κρίσιμα γκολ.
Χωρίς να πιάσει την απόδοση της περυσινής, πρώτης του σεζόν στην ομάδα, θα έχει να το λέει πως βρήκε δίχτυα σε καθοριστικά παιχνίδια, όντας, μάλιστα, πρώτος σκόρερ του Θρύλου στην Ευρώπη παρά το γεγονός πως δεν εντυπωσίασε με την απόδοσή του.
Κεντρικό πρόσωπο του τελικού ήταν δίχως αμφιβολία ο Ερνέστο Βαλβέρδε. Σε τρεις σεζόν στον Ολυμπιακό, ο Ισπανός προπονητής έχει πέντε στα έξι τρόπαια στις εντός συνόρων υποχρεώσεις του συλλόγου, βιώνοντας μοναδικές στιγμές. Προς τιμήν του, παραδέχθηκε πως δεν θα ξαναζήσει κάτι παρόμοιο στο μέλλον. Εκτός κι αν επιστρέψει για τρίτη φορά στο λιμάνι της καρδιάς του! Ο 48άχρονος τεχνικός ήταν ιδιαίτερα φορτισμένος στο ΟΑΚΑ και το έδειξε.
Στο αγωνιστικό κομμάτι, οι ερυθρόλευκοι δεν είχαν διάρκεια στο παιχνίδι τους και παραλίγο να... πληρώσουν το γεγονός πως δεν "καθάρισαν" τον τελικό στο καλό διάστημα που είχαν στην αναμέτρηση. Στο πρώτο μέρος, ο Ολυμπιακός μπήκε δυνατά, είχε την πρωτοβουλία, έχασε πέναλτι, πέτυχε ένα έξοχο γκολ με τον Τζεμπούρ, αλλά θα μπορούσε να είχε μεγαλύτερο προβάδισμα στην ανάπαυλα. Το σχέδιο Δώνη να κρατήσει το μηδέν στην άμυνα απέτυχε νωρίς...
Ο Ατρόμητος, πάντως, το πάλεψε. Aφού έβγαλε το πρώτο ημίχρονο, όπου ο Ολυμπιακός ήταν ξεκάθαρα ανωτερος, με μόνο ένα γκολ παθητικό, όσο περνούσαν τα λεπτά στην επανάληψη πίστευε όλο και περισσότερο στη διεκδίκηση του τροπαίου. Το γκολ του Ιγκλέσιας με τη... βοήθεια του Χολέμπας στο 76' άλλαξε τα δεδομένα. Στο δεύτερο μέρος οι ερυθρόλευκοι έπαιξαν για να κρατήσουν το αποτέλεσμα και η ημίωρη παράταση επήλθε, μάλλον, φυσιολογικά, καθώς όταν "παίζεις με τη φωτιά" συνήθως... καίγεσαι.
Στον έξτρα χρόνο, ο Ατρόμητος είχε ως στόχο να οδηγήσει τον τελικό στη διαδικασία των πέναλτι, παίζοντας μαζική άμυνα και ό,τι βγει από εκεί και πέρα. Ο Ολυμπιακός είχε τον απόλυτο έλεγχο και στα δύο δεκαπεντάλεπτα. Είχε και έναν σπουδαίο Φετφατζίδη, που πέρασε ως αλλαγή στο 72', να ηγείται της ομάδας πάνω στο χορτάρι. Οι δύο κάθετες πάσες πάρε-βάλε στον Μιραλάς είναι... μαγικές. Τελικά, η λύτρωση ήρθε ένα λεπτό πριν από το τέλος και αποφύγαμε την ψυχοφθόρα διαδικασία από την άσπρη βούλα.
Σε αυτό το σημείο θέλω να εξήρω τη μεγάλη μαγκιά του Ολυμπιακού. Καμία ομάδα στον κόσμο, που έχει παραχωρήσει παίκτες με τη μορφή δανεισμού σε μία άλλη, δεν επιτρέπει στα περιουσιακά της στοιχεία να αγωνιστούν εναντίον της. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για έναν αγώνα, όπου διακυβεύεται ένα τρόπαιο. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Ο Αντεμπαγιόρ είναι δανεικός από τη Μάντσεστερ Σίτι στην Τότεναμ, αλλά δεν έπαιξε στα παιχνίδια μεταξύ των δύο ομάδων. Το ίδιο και ο Μπεναγιούν στα ματς Άρσεναλ-Τσέλσι...
Μήτρογλου και Τάτος αγωνίστηκαν κανονικά στον τελικό, σε μία περίσταση που είχαμε εξηγήσει πως είναι δίκοπο μαχαίρι. Χαίρομαι που αμφότεροι συμμετείχαν στη μεγάλη αυτή γιορτή και τα έδωσαν όλα. Είχα ταχθεί, άλλωστε, υπέρ αυτής της άποψης από την αρχή. Ο Ολυμπιακός θέλει να κερδίζει δυνατές ομάδες. Τελεία και παύλα...
ΥΓ1: Ο Βαγγέλης Μαρινάκης πανηγύρισε το πρώτο του Κύπελλο και το πρώτο του νταμπλ ως διοικητικός ηγέτης του Ολυμπιακού. Σε δύο σεζόν μετράει ισάριθμα Πρωταθλήματα και τρία τρόπαια συνολικά. Η σημαντικότερη, όμως, προσφορά του είναι πως η ομάδα βαδίζει σε συγκεκριμένο μονοπάτι, έχοντας πρόγραμμα, όραμα και γερά θεμέλια. Πάντα τέτοια, πρόεδρε!
ΥΓ2: Πώς να ξεχάσεις τον Ολυμπιακό ρε Ερνέστο... Απλά, δεν γίνεται. Και όπως λέει ένα τραγούδι: όπου κι αν πας, όπου βρεθείς, όπου κι αν ψάξεις. Τόση αγάπη, πες μας, πού θα ξαναβρείς...
Posted by Blue 10 Fans
on 2:41 π.μ..
Filed under
ποδοσφαιρο
.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0