Το πρώτο παιχνίδι του ημιτελικού του Κυπέλλου Ελλάδος μεταξύ του Ολυμπιακού και του ΟΦΗ, ανέδειξε νικητή τους ερυθρόλευκους με το «ισχνό» 1-0. Η επιλογή του Νίκου Αναστόπουλου να παρουσιάσει ένα υπερβολικά αμυντικό 4-5-1 πέτυχε εν μέρει, αφού κατάφερε να κρατήσει την ομάδα του Ερνέστο Βαλβέρδε μακριά από την περιοχή των Κρητικών για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα του αγώνα.

Τα νοκ-άουτ παιχνίδια του Κυπέλλου βασίζονται  -όπως είναι γνωστό – στην «δύναμη» του εκτός έδρας γκολ, κάτι που δεν φάνηκε να επιδιώκει ο προπονητής του ΟΦΗ. Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Αναστόπουλο για το αμυντικογενές του τρόπο παιχνιδιού, ένα μοντέλο που έχει δουλέψει πολλές φορές στην προπονητική του καριέρα και μάλιστα με ιδιαίτερη επιτυχία. Όμως, η τακτική αυτή δεν έχει ιδιαίτερη αξία σε έναν αγώνα Κυπέλλου αν δεν συνοδεύεται από προσπάθειες αντεπίθεσης στο κενό χώρο που δίνει η αντίπαλη ομάδα ώστε να επιτευχθεί το πολυπόθητο εκτός έδρας γκολ.

Οι επιλογές του Βαλβέρδε

Ο προπονητής του Ολυμπιακού γνωρίζε από τον αγώνα πρωταθλήματος (ισοπαλία 2-2) τον τρόπο παιχνιδιού και την πολύ καλή αμυντική λειτουργία του ΟΦΗ. Έχοντας κατά νου ότι η αντίπαλη άμυνα θα βρίσκεται αρκετά πίσω, σίγουρα περίμενε ότι δεν θα έβρισκε κενούς χώρους στην πλάτη της άμυνας καιμοναδική… διέξοδος θα ήταν οι πλευρές και οι σέντρες προς τη περιοχή.

Πράγματι, ο Βαλβέρδε έδωσε εντολή στον Τοροσίδη και στον Χολέμπας (μετά το 15′ λεπτό) να βρίσκονται ψηλά στο γήπεδο και πολύ κοντά στους Αμπντούν και Μιραλάς αντίστοιχα. Οι ερυθρόλευκοι πραγματοποίησαν πολλές σέντρες από τα πόδια των δυο πλάγιων μπακ, οι οποίοι προσπαθούσαν να σεντράρουν όσο γινόταν πιο κοντά από την γραμμή του άουτ, προσπαθώντας δηλαδή να αιφνιδιάσουν τους δυο (ψηλούς) στόπερ του ΟΦΗ, Ταυλαρίδη και Γεωργίου.

Χαρακτηριστική ήταν η στιγμή στο 15 λεπτό, όταν σε μια διακοπή του αγώνα ο Βαλβέρδε κάλεσε για οδηγίες τον Ορμπάιθ, δείχνοντάς του την αριστερή πλευρά. Έπειτα ο Ισπανός μέσος έτρεξε στον Χολέμπας για να του μεταφέρει τις οδηγίες, οι οποίες είχαν να κάνουν προφανώς με την τοποθέτησή του ακόμα πιο ψηλά, επειδή ο προσωπικός του αντίπαλος (Σίσιτς) δεν συμμετείχε καθόλου στο επιθετικό κομμάτι. Έτσι ο Ορμπάιθ μοίρασε το παιχνίδι του και στις δύο πλευρές αφού μέχρι τότε μπορούσε να τροφοδοτήσει μόνο τον Τοροσίδη στα δεξιά.

Ο ρόλος του Ορμπάιθ στην αλλαγή του παιχνιδιού

Ο Πάμπλο Ορμπάιθ ήταν με βεβαιότητα ο καλύτερος παίχτης από την πλευρά του Ολυμπιακού και εκτέλεσε σωστά το ρόλο του δημιουργού στο κέντρο της ομάδας του. Όπως δείχνουμε και στο διπλανό διάγραμμα η πολυπληθής και κλειστή διάταξη του ΟΦΗ, άφηνε χώρο μόνο στα πλάγια του γηπέδου και ο Ισπανός μέσος έπρεπε να αλλάξει το παιχνίδι εύστοχα και γρήγορα ώστε να εκμεταλλευτεί το χρονικό διάστημα που η άμυνα πρέπει να οργανωθεί ξανά. Οι αλλαγές παιχνιδιού του μέσου του Ολυμπιακού ήταν επί το πλείστω σωστές και έδωσαν την ευκαιρία σε Τοροσίδη και Χολέμπας να σεντράρουν σε σωστό χρόνο.

Σχόλιο: Αν η μεταφορά της μπάλας δεν γίνει απ’ευθείας αλλά μέσω των δυο στόπερ (και ίσως του δεύτερου χαφ) τότε η αντίπαλη άμυνα βρίσκει χρόνο για να οργανωθεί άμεσα. Αυτή η αλλαγή παιχνιδιού επιχειρείται αρκετές φορές και από τον Μέλμπεργκ (κυρίως προς τα αριστερά), ένα γνώρισμα του Σουηδού που δεν είναι ιδιαίτερα προβεβλημένο, αλλά σημαντικό για την επιθετική λειτουργία του Βαλβέρδε.

Η επιλογή του Φουστέρ

Η χρησιμοποίηση του Φουστέρ σε ρόλο επιτελικού μέσου ήταν αποτυχημένη, κάτι που φάνηκε τόσο μέσα στο γήπεδο στο Α’ ημίχρονο όσο και στο γεγονός ότι αντικαταστάθηκε από τον Φεφτατζίδη με την αρχή του Β’ ημιχρόνου. Ο Βαλβέρδε σπάνια αλλάζει έναν παίχτη με την έναρξη του Β’ ημιχρόνου, όταν δεν υπάρχει πρόβλημα τραυματισμού ή δεν βρίσκεται πίσω στο σκορ. Στο χθεσινό αγώνα αντέδρασε σωστά και γρήγορα, περνώντας έναν παίχτη που μπορεί να κερδίσει το «ένας εναντίον ενός» και μπορεί να πασάρει σε μικρό χώρο.

Η αδυναμία του Φουστέρ να κοντρολάρει σωστά υπό πίεση και σε κλειστό χώρο καθώς και η μέτρια δυνατότητά του να πασάρει (ειδικά φέτος) αποτελεί σοβαρό πρόβλημα απέναντι σε κλειστές άμυνες. Ο Βαλβέρδε σίγουρα το γνωρίζει αυτό και μια πιθανή εξήγηση για την χρησιμοποίησή του ίσως να είναι η ευχέρια που έχει στην επιτυχία γκολ σε δεύτερο χρόνο (μετά από κόρνερ, εκτέλεση φάουλ) αλλά και το ροτέισον μετά από μια επιβαρυμένη αγωνιστική εβδομάδα.

Λίγα λόγια για την τακτική του Αναστόπουλου

Όπως προείπαμε, η γνωστή αμυντική τακτική του Νίκου Αναστόπουλου μπορεί να μην αρέσει στο φίλαθλο κοινό, αλλά είναι πολύ καλά δουλεμένη και αποτελεσματική. Οι δύο κεντρικοί αμυντικοί, Ταυλαρίδης και Γεωργίου, δύσκολα χάνουν τον προσωπικό τους αντίπαλο στις εναέριες μονομαχίες και ουσιαστικά περιορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις επιλογές των αντιπάλων τους για κάποιο γκολ. Επίσης τα πλάγια μπακ, Γαλανόπουλος και Βάντο, διαθέτουν ταχύτητα και δύναμη, και καθόσον δεν συμμετέχουν καθόλου στην επίθεση δημιουργούν μια πολύ καλή αμυντική τετράδα.

Στην επίθεση ο Μάντζιος αποτελεί το «μαξιλαράκι» των συμπαικτών του και ουσιαστικά είναι το βαρόμετρο της επίθεσης των κρητικών. Το κράτημα της μπάλας από τον επιθετικό του ΟΦΗ είναι ένα σημαντικό τακτικό στοιχείο, αφού είναι ο μόνος τρόπος για να ανέβει η ομάδα του και να εκδηλώσει την αντεπίθεση. Το δεύτερο πλάνο του Αναστόπουλου στηρίζεται στην ταχύτητα του Παπουλή, όμως όσο γρήγορος και αν είναι δεν είναι δυνατό να απειλήσει όταν αναγκάζεται να αμύνεται σχεδόν δίπλα στον αριστερό πλάγιο μπακ (όπως συνέβη εχθές). Η μέτρια απόδοση του Μάντζιου (ίσως και λόγο κάποιου τραυματισμού) περιόρισαν το όποιο επιθετικό πλάνο του ΟΦΗ, ο οποίος δεν είχε καμία κλασική ευκαιρία σε ολόκληρο το ενενηντάλεπτο.

Συμπέρασμα

Ο προπονητής του ΟΦΗ αποφάσισε να μην ρισκάρει καθόλου και να παλέψει για το 0-0. Η επιλογή αυτή αν και σεβαστή δεν ταιριάζει για νοκ-άουτ αγώνες. Ακόμα και αν ο Ολυμπιακός δεν είχε επιτύχει το γκολ στο 80′ λεπτό, θα μπορούσε κατά πάσα πιθανότητα να προκριθεί πετυχαίνοντας ένα γκολ στον επαναληπτικό. Παρόλα αυτά η τακτική του Αναστόπουλου πράγματι περιόρισε την επιθετικότητα του Ολυμπιακού, ο οποίος ναι μεν δεν έκανε πολλές κλασσικές ευκαιρίες αλλά εκτέλεσε πολλά κόρνερ και φάουλ στην περιοχή, ένα εκ των οποίων μετουσίωσε σε γκολ ο Όλοφ Μέλμπεργκ.